Jak używać ASCII w C ++

Dzisiaj porozmawiamy o ASCII i jak wykorzystać go w języku C ++ do programowania. ASCII oznacza „amerykański standardowy kod wymiany informacji” i jest znormalizowaną techniką kodowania informacji, która jest wykorzystywana do komunikacji między ludźmi a komputerami elektronicznie. Komputery nie mogą zrozumieć języka ludzi, dlatego do pracy z znakami, liczbami, interpunkcją i innymi znakami związanymi z komputerem istnieją już predefiniowane wartości liczbowe zwane wartościami ASCII. Przejrzyjmy po prostu, w jaki sposób zachowują się znaki ASCII i jak możemy odzyskać wartość dowolnego typu charakteru w języku kodowania C ++, abyśmy mogli w pełni zrozumieć pojęcie ASCII w dziedzinie informatyki.

Wstęp

W języku programowania C ++ zmienne zadeklarowane przez typ znaku nie zawierają żadnej wartości, ale zawierają wartości ASCII. Ponadto każdy parametr znaku jest przydzielany wartość liczbową między 0 a 127 jako jej wartość ASCII, która koduje zmienną znaków w formie liczbowej. Na przykład, jeśli chcemy uzyskać wartość postaci „D”, jego wartość ASCII wyniesie 68.

Składnia:

Aby uzyskać wartość ASCII dowolnej zmiennej znaków wejściowych w języku programowania C ++, ma ona zasadę implementacji, abyśmy mogli łatwo uzyskać dostęp do wartości ASCII bez uzyskania jakiegokolwiek błędu w kodzie. Najpierw zadeklarujemy zmienną znaku danych, w którym zapiszymy znak wejściowy, aby uzyskać wartość ASCII. Następnie napiszemy danych danych liczb całkowitych i przekazamy w nim nazwę zmienną, którą już utworzyliśmy powyżej. Zadeklarowaliśmy danych danych liczb całkowitych, ponieważ chcemy wyświetlić wartość liczbową znaku wejściowego.

Wartość zwracana:

W zamian otrzymamy standardową wartość liczbową od 0 do 127 dowolnego znaku wejściowego w programowaniu C ++.

Przykład 01:

Aby użyć formatu ASCII w języku programowania C ++, wdrożymy praktyczny przykład ASCII do całkowitego zrozumienia pojęć. Aby napisać kod ASCII w języku programowania C ++, zawsze potrzebujemy IDE, która tłumaczy kod na język komputerowy i pokazuje pożądane dane wyjściowe dla użytkownika. Otwórz więc wszelkie rozsądne IDE, aby napisać kod. W programowaniu C ++ najpierw importujemy moduł predefiniowanej funkcji, abyśmy mogli łatwo korzystać z funkcji w programie.

Dołączyliśmy moduł „#Include”, abyśmy mogli użyć funkcji CIN () i cout () w programie, ponieważ funkcje te są bardzo podstawową funkcją każdego programu, który służy do uzyskania danych od użytkownika i wyświetlania Dane do okna konsoli użytkownika. Następnie musimy napisać „Używając przestrzeni nazw”, abyśmy nie mogli przypisać tej samej nazwy w całym kontekście w istniejącym programie.

#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()

Cout << "*---Implementation of ASCII Format---*" << endl;
char ch;
Cout << "\nEnter any character: ";
cin >> ch;
Cout << "ASCII Value of " << ch << " is: " << int(ch);
powrót 0;

Po zaimportowaniu modułu uruchommy funkcję Main () i zaimplementuj logikę programu tutaj. W wierszu 7 wydrukowaliśmy wiadomość, aby użytkownik mógł zrozumieć, co zamierzamy wdrożyć w programie. Następnie zadeklarowaliśmy zmienną typu „CH” i mamy wartość „CH” od użytkownika za pomocą funkcji CIN () i zapisaliśmy wartość w zmiennej „CH”. W wierszu 12 użyliśmy metody Cout () do wydrukowania wartości ASCII znaku, którą użytkownik wstawił do „CH”, a następnie przekazaliśmy „CH” z danych liczb całkowitych, aby uzyskać wartość numeryczną ASCII postać. Sprawdźmy, co otrzymaliśmy po skompilowaniu programu.

Przypadek 01:

W tym przypadku wstawiliśmy symbol „#”, aby uzyskać wartość ASCII, aw zamian otrzymujemy 35 wartości.

Przypadek 02:

Tym razem przechowyliśmy odpowiedni mały wspornik i mamy wartość 41 ASCII.

Przypadek 03:

W tym przypadku kompilator obliczył wartość ASCII 71 dla litery „G” kapitałowego i liczbę całkowitą 109 dla małej postaci „M”.

Przykład 02:

Teraz zacznijmy od opisania następnej demonstracji metody ASCII w programowaniu C ++. Wymagamy dowolnego kompilatora C ++ kompatybilnego z plikami nagłówka, których zamierzamy użyć w naszym programie. Podstawowe biblioteki są zwykle wymagane podczas pisania programów C ++, aby manipulatory C ++ mogły być stosowane do już napisanego kodu. „#Include” to pierwsza biblioteka, której używamy w tej implementacji. Symbol „#” informuje tłumacza do importowania pakietu, słowo kluczowe „w tym” zawiera plik nagłówka do programu, a „iostream” implikuje odbieranie wejścia użytkownika i wyświetlanie go.

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()

Cout << "*----------Implementation of ASCII Format----------*" << endl << endl;
Charakter charake, STR [20];
Cout << "Enter the String to get the numeric values of each string character: ";
gets (str);
Cout << "\nCharacters\tASCII Value\n";
int i = 0, num_val;
While (str [i])

Charakter = str [i];
num_val = znak;
Cout << character<<"\t\t" << num_val << endl;
i ++;

Cout << "\nThe length of input string is: " << strlen(str);
powrót 0;

Następnie dodaliśmy kolejny plik nagłówka, określany jako pakiet „#Include”, umożliwiając użycie sznurków i metod ciągów podczas pełnej ilustracji. Aby zachować zajęcia, funkcje i zmienne z zastosowania identycznych zakresów w całej reszcie programu, następnie dodaliśmy klauzulę „Używając przestrzeni nazw”. Po uwzględnieniu wszystkich podstawowych pakietów i poleceń możemy teraz przejść do metody Main () programu. Rzeczywisty wiersz kodu, który chcemy napisać i odzyskać wyniki, została napisana w ciele funkcyjnym Main ().

Zadeklarowaliśmy zmienne typu dwuparacujące „Charakter” i „Str” i ustawiliśmy maksymalną długość „Str” jako 20. Następnie zastosowaliśmy metodę CIN () do przejęcia ciągu wejściowego od użytkownika o maksymalnej długości 20 za pomocą metody GOTS () i przekazania w niej zmiennej „Str”.

Następnie zadeklarowaliśmy dwie kolejne zmienne typu liczb całkowitych „I” zawierające w nim 0 i „num_val”. Aby wyświetlić ciąg, który użytkownik przechowywał w „STR”, użyliśmy pętli, która drukuje każdy znak ciągu jeden po drugim. Ustawiamy warunek pętli While, która jest „str [i]”. W korpusie pętli przypisaliśmy Str [i] do zmiennej „znaku”, aby kompilator wyświetla charakter ciągu. Następnie przechowyliśmy „znak” w zmiennej „NUM_VAL”, która jest typem liczby całkowitej, która wyświetla wartości liczbowe każdego znaku na ekranie użytkownika, przekazując go w metodzie Cout () w wierszu 20.

Następnie użyliśmy operatora przyrostowego do zwiększania „i”, aż kompilator wyświetli wszystkie znaki ciągu, które wprowadził użytkownik. Po wyświetleniu wszystkich znaków pętla będzie zakończona i wydrukuje długość ciągu, którą wprowadził użytkownik za pomocą funkcji strlen (). Na końcu programu zwrócimy 0 do funkcji Main (), aby zakończyć wykonanie programu.

Jak widać poniżej w oknie konsoli użytkownika, użytkownik wprowadził „Linux”. Zgodnie z wielkimi literami kompilator wyświetlił wartości ASCII każdego znaku. Wyświetlał również długość ciągu, która wynosi 5.

Wniosek

W tym artykule nauczyliśmy się używać formatu ASCII w języku programowania C ++. Najpierw omówiliśmy ASCII i dlaczego potrzebujemy wartości ASCII, a następnie poznaliśmy zasady pisania formatu ASCII. Wdrożyliśmy różne przykłady ASCII z inną logiką, aby użytkownik mógł łatwo zrozumieć koncepcję.