Jak zainstalować i skonfigurować menedżer plików NEMO w Linux

NEMO to stosunkowo nowy menedżer plików, który domyślnie wysyła w Linux Mint. Jest częścią stosu środowiska cynamonowego na Linux Mint i jest widelcem menedżera plików Nautilus (znanych również jako pliki GNOME), który wysyła z Ubuntu i innymi dystrybucjami, które używają Gnome Shell. Ubuntu Budgie również przyjął Nemo jako domyślny menedżer od 20.04 Wydanie. W tym artykule obejmie instalację i konfigurację NEMO File Manager.

Uzasadnienie opracowania menedżera plików NEMO

Gnome Shell i wiele aplikacji GTK-3 przyjęły minimalistyczne podejście, upraszczając interfejs użytkownika. W tym procesie niektóre cechy zostały usunięte, niektóre zostały przeniesione, a niektóre zostały rozebrane. W rezultacie aplikacje GNOME-3 okazały się zupełnie inne niż aplikacje GNOME-2. Wiele dystrybucji Linux i środowisk stacjonarnych używa stosu aplikacji GNOME jako bazy, a rozwój aplikacji GNOME-2 zatrzymał się wraz z pojawieniem się GNOME-3. Deweloperzy musieli wybrać, czy trzymać się w pełni poinformowanego, ale starszego stosu aplikacji, czy przyjąć nowy, minimalistyczny apartament GNOME-3.

Deweloperzy z Linux Mint postanowili iść ze starym, wypróbowanym i przetestowanym, pełnym funkcjami układu środowiska komputerowego, który jest przyjazny zarówno dla użytkowników swobodnych, jak i zaawansowanych. Ponieważ wiele aplikacji GNOME-2 było prawie nieistniejących, twórcy Linux Mint stworzyli nowe aplikacje, rozwidlili niektóre ze starych i nowych aplikacji i opracowali nowe środowisko stacjonarne o nazwie „Cinnamon”. Te rozwidlone aplikacje otrzymały nowe funkcje i łatki. Menedżer plików NEMO to jedna z takich aplikacji rozwiniętej z Nautilus File Manager.

Główne funkcje menedżera plików NEMO

Nowe i ulepszone funkcje, które wyróżniają menedżer plików NEMO inaczej niż Nautilus File Manager to:

• Obsługuje zagnieżdżone widok drzewa dla katalogów (zwany „widokiem listy” w Nemo)
• Pokazuje bezpłatną przestrzeń dysku twardego na pasku bocznym i dolnym pasku informacji
• Zawiera przycisk do przełączania paska adresu lokalizacji (pokazuje adres w czytelnym formularzu ciągów)
• Domyślnie zawiera pełny pasek menu (plik, edytuj, widok i tak dalej)
• Zawiera przycisk „Directory Up” (przechodzi do folderu nadrzędnego po kliknięciu)
• Obsługuje wtyczki, które dodają niestandardowe akcje do menu kliknięcia prawym przyciskiem myszy (wysyłaj pocztą elektroniczną itp.)
• Obsługuje dwupanowe widok obok siebie
• Zawiera obsługę otwierania plików i folderów za pomocą jednego kliknięcia
• Zawiera opcję otwarcia dowolnej lokalizacji jako użytkownika root
• Obsługuje automatyczne montaż mediów zewnętrznych
• Obsługuje masową zmianę nazwy plików i folderów
• W przeciwieństwie do menedżera plików Nautilus, NEMO umożliwia dostosowanie paska narzędzi
• Domyślnie obsługuje wiele działań kliknięć prawym przyciskiem myszy, znacznie więcej niż Nautilus

Instalowanie Menedżera plików NEMO w Linux

Aby zainstalować Menedżer plików NEMO w Ubuntu, uruchom następujące polecenie:

$ sudo apt Zainstaluj Nemo

Opiekunowie menedżera plików NEMO nie podają żadnych pakietów instalacyjnych. Major Linux dystrybucje, takie jak Debian, Fedora i Ubuntu, mają już pakiety Nemo w swoich oficjalnych repozytoriach. Możesz wyszukać słowo kluczowe „NEMO” w menedżerze pakietów dystrybucji Linux, aby zainstalować aplikację. W przypadku, gdy nie jest dostępny w dystrybucji Linux, może być konieczne skompilowanie go z kodu źródłowego dostępnego tutaj.

Po zainstalowaniu wyszukaj „NEMO” w uruchomieniu aplikacji, aby. Zauważ, że zarówno menedżerowie plików Nautilus, jak i Nemo mogą być nazywani „plikami” w uruchamianiu aplikacji, ale ich ikony są różne. Może wymagać kilku próby prawidłowej zidentyfikowania menedżera plików NEMO w uruchamianiu aplikacji.

Tworzenie domyślnego menedżera plików NEMO

Aby sprawdzić bieżący domyślny menedżer plików w systemie, uruchom poniższe polecenie:

$ XDG-MIME zapytanie domyślne inode/katalog

Otrzymasz takie dane wyjściowe (zanotuj linię, zostanie ono używane w następnym poleceniu):

org.gnom.Łodzik.pulpit

Aby sprawdzić, do czego używane są wszystkie mimetypy Nautilus, uruchom polecenie poniżej:

$ cat/usr/share/aplikacje/domyślne.Lista | Grep org.gnom.Łodzik.pulpit

Otrzymasz jakieś dane wyjściowe:

inode/katalog = org.gnom.Łodzik.pulpit

Zauważ, że w niektórych rozkładach „domyślnie.Lista ”nazywa się„ mimeapps.Lista ”i dokładna lokalizacja w folderze głównym może być nieco inna.

Teraz, aby ustawić NEMO jako domyślny menedżer plików, uruchom poniższe polecenie (celem jest przypisanie NEMO samych mimetypów używanych do menedżera plików Nautilus):

$ XDG-MIME Domyślny Nemo.Direktor/katalog komputerowy

Ponieważ powyższe dane wyjściowe pokazuje tylko jeden mimetyp na Nautilus, polecenie ustawiania NEMO jako domyślnego menedżera plików zmienia tylko jeden mimetyp. Jeśli otrzymasz wiele mimetypów podczas zapytania „domyślne.Lista „Plik, użyj polecenia w następującym formacie:

$ XDG-MIME Domyślny Nemo.pulpit

Aby potwierdzić zmianę, uruchom ponownie polecenie zapytania:

$ XDG-MIME zapytanie domyślne inode/katalog

Otrzymasz teraz takie dane wyjściowe:

Nemo.pulpit

Wyloguj się i ponownie login, aby zmiany w obowalniu. Wreszcie, aby potwierdzić, że NEMO rzeczywiście został ustawiony jako domyślny menedżer plików, uruchom poniższe polecenie:

$ XDG-Open $ home

Jeśli do tej pory postępowałeś zgodnie z instrukcjami, folder domowy w twoim systemie będzie teraz otwarty w menedżerze plików NEMO zamiast Nautilus.

Aby powrócić do Nautilus, uruchom poniższe polecenie:

$ xDG-MIME ORG.gnom.Łodzik.Direktor/katalog komputerowy

Zauważ, że tapety stacjonarne i ikony komputerów stacjonarnych są obsługiwane przez domyślny menedżer plików w dystrybucjach Linux opartych na GNOME. Poradzę, abyś nie zmieniał domyślnego menedżera plików na renderowanie tła komputerów stacjonarnych, aby uniknąć problemów systemowych.

Wniosek

NEMO to niezwykle potężny i konfigurowalny menedżer plików dla Linux. Jeśli wolisz znacznie bardziej pełen funkcji menedżer plików do obsługi wielu akcji plików, Nemo wykonuje zadanie. Jeśli wolisz minimalistyczny, bez bałaganu interfejsu użytkownika, Nautilus zawsze tam jest.