Jak włączyć repozytorium Powertools w centroS
Powertools Repozytorium obejmuje wiele pakietów wymagających zależności do instalowania innych aplikacji lub tworzenia aplikacji z kodu źródłowego. Aplikacje te obejmują menedżerów okien, programy audio, narzędzia do zarządzania siecią i administracja systemu, klienci czatu, pakiety statystyczne/matematyczne, narzędzia programistyczne, aplikacje produktywności, menedżerowie plików, emulatory, programy graficzne, gry itp.
Możesz także sprawdzić poniższą listę niektórych pakietów dostępnych w repozytorium Powertools:
- kmod-devel
- Maven-common
- Lame-devel
- Mariadb-common
- OpenCV
- Xorg-X11-Server-devel
- Pakiety Mingw64 i Mesa
- Perl
- Maper-devel
Włączanie repozytorium Powertools w centroS:
Aby włączyć repozytorium Powertools w systemie CentOS opartym na systemie Linux, po pierwsze, musisz zainstalować pakiet „DNF-PLUGINS”:
$ sudo dnf -y instalacja DNF-PLUGINS-Core
Następnym krokiem jest włączenie „Epel„Repozytorium na centroos, jeśli jeszcze go nie włączyłeś, ale najpierw pozwól, że zademontuję funkcjonalność EPEL.
Epel reprezentuje "Dodatkowe pakiety dla Enterprise Linux.„Jest to repozytorium, które znajduje się online. Rozwija i zarządza dodatkowymi pakietami jakości stand5rd. To repozytorium zostało opracowane dla Enterprise Linux, takie jak Oracle Linux (OL), Centos, Scientific Linux (SL) i Red Hat Enterprise Linux (RHEL). Korzystając z Fedory, pakiety te zostały opracowane i przetestowane.
Pakiety EPEL oparte są głównie na Fedorie, co oznacza, że pakiety te nigdy nie zastąpią ani nie są konfliktowe z pakietami w Enterprise Linux Systems. EPEL dzieli się tak dużą ilością architektury Fedory, w tym instancję Bugzilla, system kompilacji, menedżer lustrzany, menedżer aktualizacji i nie tylko.
$ sudo dnf -y instaluj https: // dl.Fedoraproject.ORG/PUB/EPEL/EPEL-Relase-Latest-8.Noarch.RPM
Czas włączyć „Powertools”Repozytorium za pomocą„Config-Manager.„Config-Manager to program, który pozwoli ci zarządzać parametrami konfiguracji, dodawać, włączyć lub wyłączyć repozytoria. Po określaniu -add -repo aplikacja wydrukuje bieżącą konfigurację wybranych sekcji i, w razie potrzeby, zapisz ją do odpowiednich plików.
Jeśli żadne parametry nie zostaną podane w menedżerze konfiguracji, ten program wybierze główną sekcję i domyślnie włączone repozytorium. Możesz to dostosować za pomocą argumentów do zdefiniowania listy sekcji, w tym niepełnosprawnych repozytoriów. Sekcja może być albo główna lub repoid.
-setopt = opcja = wartość:
Każda opcja konfiguracji można ustawić w plikach repo i konfiguracji Yum lub DNF. Użyj -setopt = opcja = wartość dla globalnych opcji konfiguracji i -setopt = repoid.opcja = wartość dla opcji repozytorium. Ten ostatni akceptuje dzikie karty w repoidzie, które można rozszerzyć dla określonych sekcji. Jeśli repoid nie zawiera dzikiej karty, zostanie wybrana automatycznie. Ta opcja jest korzystna w konkretnym przypadku, w którym zajmujesz się niepełnosprawnym repozytorium i nie przekazujesz go jako wejścia.
-włączać:
Możesz włączyć dowolne repozytorium, użyj „DNF Config -Manager -enable”Z„-ustawić" opcja. Podaj także nazwę tego konkretnego repozytorium.
Teraz napisz poniżej danego polecenie, aby włączyć repozytorium „PowerTools”.
$ sudo dnf config-manager-Pow PowerTools z obsługą
Korzystając z polecenia „Repolist”, sprawdź, czy repozytorium „PowerTools” jest włączone, czy nie:
$ sudo dnf repolist
Wyjście deklaruje, że wszyscy jesteście gotowi do użycia „PowerTools” do instalowania pakietów w systemie.
Wniosek:
Powertools Repozytorium może obsługiwać kilka pakietów lub zależności używanych do instalowania lub tworzenia aplikacji z kodu źródłowego. Niektóre z tych aplikacji obejmują menedżerów okien, programy audio, narzędzia do zarządzania siecią i administracja systemu, klienci czatu, pakiety statystyczne/matematyczne, narzędzia programistyczne, aplikacje produktywności, menedżerowie plików, emulatory, programy graficzne, gry itp. W tym poście nauczyłeś się, jak włączyć „Powertools„Repozytorium na twoim Centos system.