Aby użyć wektora, biblioteka wektorów musi być uwzględniona na górze programu, z
#włączaćWszystkie kody wektorowe dla tego artykułu znajdują się w funkcji C ++ Main ().
Treść artykułu
Odepchnąć się
Pojedynczy element można zepchnąć z tyłu wektora. Istnieją dwie składni dla funkcji członka push_back (), które są:
void push_back (const t & x)Oboje zwracają pustkę i są używane podobnie.
Poniższy kod zawiera wektor kwiatów w Wielkiej Brytanii. Jeszcze jeden kwiat to push_back (), i.mi., dołączone do wektora. Wektor jest wektorem ciągów klasy ciągów.
#włączaćWyjście to:
Blue Throatwort, Bottle Bottle, Brodiaea, miotła, Columbine,Program zaczyna się od niezbędnych dyrektyw włączenia. Następnie jest funkcja main () z całym kodem wektorowym. W funkcji Main () zadeklarowano wektor pięciu strun nazw kwiatów. Ta lista jest następnie wyświetlana za pomocą pętli i indeksów. Główne stwierdzenie w kodzie jest:
vtr.push_back („Cornflower”);To wyrażenie dołącza kolejną nazwę pojedynczego kwiatu do listy wektorów. W wektorze jest teraz sześć elementów. Kolejny segment kodu wyświetla zestaw sześciu elementów, używając pętli i iteratorów.
Odepchnij do pustego wektora
Wektor nie zawsze należy tworzyć z elementami. Wektor można utworzyć, puste. Funkcję elementu push_back () może być nadal używana do karmienia elementów do pustego wektora. Poniższy kod to ilustruje:
#włączaćWyjście to:
Blue Throatwort, Bottle Bottle, Brodiaea,W funkcji Main () pierwsza instrukcja deklaruje pusty wektor. Następne trzy instrukcje zasilą wektor trzema nazwami kwiatów, używając funkcji push_back (). Poniższy segment kodu wyświetla trzy wartości wektora.
Wkładanie
Dwie uproszczone funkcje wstawienia do wektora to:
A.Wstaw (P, T)gdzie „A” to nazwa wektora, a P jest iteratorem wskazującym element przed którym nastąpi wkładka. Funkcje te są używane w podobny sposób, jak pokazano w poniższym przykładzie:
#włączaćWyjście to:
Blue Throatwort, Bottle Bottle, Brodiaea, Broom, Columbine, Cornflower,Dwa specjalne stwierdzenia w tym kodzie to:
wektorPierwsze stwierdzenie tutaj zwraca iterator, który wskazuje tuż po ostatnim elemencie wektora. Po wstawieniu powrócił iterator wskazuje na włożony element. W tym przypadku powrót iterator jest pret. Wyrażenie *pret w kodzie, uzyskuje wartość wskazaną przez pret.
A.Wstaw (P, N, T)
To wstawiono n tych samych wartości t. W takim przypadku insercja musi mieć miejsce na końcu, jak w następującym kodzie:
#włączaćWyjście to:
Blue Throatwort, Bottle Bottle, Brodiaea, Broom, Columbine, Cornflower, Cornflower, Cornflower,Dwa nowe oświadczenia zainteresowane tym programem to:
wektorPierwsze stwierdzenie tutaj wstawia 3 elementy „Cornflower”. Druga instrukcja oblicza i zwraca indeks odpowiadający iteratorowi zwróconej przez funkcję insert (). Ten iterator wskazuje na pierwszy element włożonych elementów.
A.Wstaw (P, I, J)
To wprowadza szereg elementów od podobnego wektora do wektora zainteresowania. Ja i J to iteratory. Element wskazany przez J nie jest wstawiany. Taki zakres jest oznaczony przez [i, j) . W sytuacji dołączania zasięg musi zostać włożony z tyłu. Poniższy program ilustruje to:
#włączaćWyjście to:
Blue Throatwort, Bottle Stush, Brodiaea, Broom, Columbine, Corsage Orchid, Dill,Drugie stwierdzenie w funkcji Main () zwraca iterator, który wskazuje na „Cornflower”. Trzecie stwierdzenie sprawia, że ten iterator wskazuje na „Corsage Orchid”. Oświadczenie po powrocie iteratora, który wskazuje tuż po „Foxglove”. Poniższe stwierdzenie sprawia, że ten iterator wskazuje na „Drumstick”. Więc zasięg jest teraz,
„Corsage Orchid”, „Dill”, „Drumstick”odpowiadające [ITB, ITE) . Jednak włożony zasięg to („Corsage Orchid”, „Dill”), jak wyjaśniono powyżej.
A.Wstaw (P, IL)
Lista dosłowna można włożyć z tyłu wektora. W takim przypadku wkładany jest ostatni element listy. Poniższy program ilustruje to:
#włączaćWyjście to:
Blue Throatwort, Bottle Stush, Brodiaea, Broom, Columbine, Corsage Orchid, Dill, Drumstick,Specjalne oświadczenie w tym programie jest:
wektorLista wstawiona to:
„Corsage Orchid”, „Dill”, „Drumstick”Zwrócony iterator wskazuje na pierwszy element włożonej listy.
Emplace
Emplace jest jak wstawka. Ponieważ ten artykuł dotyczy dołączania, emplace musi odbyć się z tyłu wektora.
A.emplace (p, args)
To jest uproszczona funkcja członkowska emplace (). P jest iteratorem, wskazującym na element, przed którym wkładany jest nowy element. Funkcja zwraca iterator wskazujący na włożony element. Poniższy program ilustruje to:
#włączaćWyjście to:
Blue Throatwort, Bottle Bottle, Brodiaea, Broom, Columbine, Cornflower,Specjalne oświadczenie w tym programie jest:
wektorA.emplace_back (args)
Tutaj „A” to nazwa wektora. emplace_back () jest jak push_back (). Dodaje element do wektora. Nie zwraca iteratora. Zwraca odniesienie do włożonego elementu. Poniższy program ilustruje jego użycie:
#włączaćWyjście to:
Blue Throatwort, Bottle Bottle, Brodiaea, miotła, Columbine,Głównym stwierdzeniem w programie jest:
vtr.push_back („Cornflower”);To wyrażenie dołącza kolejną nazwę pojedynczego kwiatu do listy wektorów. W wektorze jest teraz sześć elementów. Kolejny segment kodu w programie wyświetla zestaw sześciu elementów, używając pętli i iteratorów.
Zostać z powrotem do pustego wektora
Wektor nie zawsze należy tworzyć z elementami. Wektor można utworzyć, puste. Funkcję elementu emplace_back () może być nadal używana do karmienia elementów do pustego wektora. Poniższy kod to ilustruje:
#włączaćWyjście to:
Niebieski grożenieW funkcji Main () pierwsza instrukcja deklaruje pusty wektor. Następne trzy instrukcje zasilą wektor trzema nazwami kwiatów, używając funkcji emplace_back (). Poniższy segment kodu wyświetla trzy wartości wektora.
Notatka; Zwrócone odniesienie jest odbierane przez rodzaj elementu.
Wniosek
Jeden element można dołączyć do funkcji wektora z funkcjami członkowski push_back () i emplace_back (). Funkcję elementu insert () może być również używana w różnych przeciążonych formach. Funkcja Insert () działa z iteratorami.