Funkcja podłogi w Matlab

Ten artykuł z Linux Inist. Podamy strukturę tej funkcji, argumenty wejściowe i wyjściowe, flagi kontrolne i akceptowany przez niego typ danych.

Następnie przyjrzymy się składni Floor () z opisem tego, jak to działa. Następnie pokażemy, jak zaimplementować tę funkcję z różnymi wejściami i trybami użytkowania, wykorzystując niektóre praktyczne przykłady z fragmentami kodu i obrazów.

Składnia funkcji podłogowej MATLAB

F = podłoga (x)
F = podłoga (t)
F = podłoga (t, jednostka)

Opis funkcji podłogi Matlab

Funkcja MATLAB podłoga() zaokrągla elementy tablicy, wektora lub skalarnego „x” z najbliższą liczbą liczbową o najmniejszej wartości i zwraca ją w „F”. Ta funkcja zaokrąglania akceptuje liczby złożone w swoich argumentach wejściowych. W takich przypadkach rzeczywiste i wyobrażone części są przetwarzane osobno i zwracane w „F”. Argument wejściowy „x” może być skalar, wektor, macierz 2D lub liczba wielowymiarowa. Typy danych wejściowych, które akceptuje Floor () to pojedyncze, podwójne, int8, int16, int32, int64, uint8, uint16, uint3, uint64, char i logiczne. Funkcja Floor () Matlaba zaokrągla również macierze czasu trwania przy użyciu wejścia „T”, a urządzenie, które chcemy zaokrąglić, można określić za pomocą wejścia „jednostki”, zapewniając dużą elastyczność w tego rodzaju procedurze tablic. Następnie przyjrzymy się niektórym praktycznym przykładom, które przygotowaliśmy dla Ciebie, używając fragmentów kodu i obrazów, aby pokazać, jak korzystać z tej funkcji w różnych trybach i z różnymi typami argumentów wejściowych.

MATLAB Funkcja podłogi Przykład 1: Jak zaokrąglić skalar do najmniejszej wartości całkowitej z funkcją podłogi

W tym przykładzie przyjrzymy się, w jaki sposób możesz użyć funkcji podłogowej (), aby zaokrąglić skalar z ułamkami do najbliższej wartości całkowitej. Aby to zrobić, tworzymy skalary z losowymi wartościami dziesiętnymi w wierszu poleceń MATLAB za pomocą funkcji rand (), którą następnie wprowadzamy do argumentu wejściowego „x” podłogi (), aby funkcja ich zaokrąglała i wyświetla wynik.

x = 0 + (0 + 10)*rand (1,1)
podłoga (x)

Jak widać na poniższym rysunku, funkcja rand () wygenerowała losową liczbę dziesiętną w „x”, a Floor () zaokrąglała tę wartość do najbliższej liczby całkowitej do ujemnej nieskończoności.

MATLAB Funkcja podłogi Przykład 2: Jak zaokrąglić matrycę i wektor do najmniejszej wartości całkowitej z funkcją podłogi

W tym przykładzie zobaczymy, jak użyć funkcji podłogowej (), aby zaokrąglić wektor elementów z frakcjami dziesiętnymi do najbliższej wartości całkowitej. Aby to zrobić, tworzymy wektor x z losowymi wartościami dziesiętnymi w wierszu poleceń MATLAB za pomocą funkcji rand ( wektor i wyświetla wynik na ekranie. Argumentem wyjściowym będzie wektor „F” o tym samym rozmiarze co „x”.

Poniżej widzimy fragment kodu. Na poniższym obrazie możesz zobaczyć wartości „x” i wyniku zaokrąglonego „f” z podłogą ():

x = 0 + (0 + 10)*rand (1, 10)
podłoga (x)

Poniższy obraz pokazuje losowy wektor generowany przez funkcję rand () w wierszu poleceń MATLAB i wynik po zaokrąglaniu z podłogą (). Metoda zaokrąglania macierzy jest taka sama jak w przypadku wektorów.

MATLAB Funkcja podłogowa Przykład 3: Jak zaokrąglić liczby złożone za pomocą funkcji Nine Floor ()

Funkcja Floor () obsługuje wartości złożone w swoich argumentach wejściowych i wyjściowych. Kiedy wysyłamy liczby złożone w „X”, Floor () zwraca złożoną wartość „x” w „F”, okrążając osobno rzeczywistych i złożonych części. Następnie spójrzmy na przykład, w którym tworzymy wektor liczb złożonych o losowych wartościach i zaokrąglamy je do najbliższej wartości całkowitej do ujemnej nieskończoności za pomocą podłogi ().

x = [2.3251 + 32.2532i, 12.2524 + 2.0000i, 9.9999 - 5.4478i]
F = podłoga (x)

Poniższy obraz pokazuje w konsoli polecenia MATLAB wektor, który utworzyliśmy z funkcją rand () z losowymi wartościami, a poniżej jest wynik po zaokrąglaniu z podłogą ():

MATLAB Funkcja podłogi Przykład 4: Jak zaokrąglić wektor czas trwania z funkcją Matlab Floor ()

Funkcja podłogowa () akceptuje również tablice czasu trwania. Ten przykład pokazuje, jak działa funkcja z tego typu wektora. Pokazamy również, jak używać wejścia „jednostki”, aby wybrać urządzenie, z którego można zaokrąglić.

Podsumowując, ten rodzaj danych, Foor () ma wejścia „T” i „Jednostka”. Argument wejściowy „T” określa wektor lub macierz czasów trwania, podczas gdy argument „jednostka” określa jednostkę czasu, z której chcesz zaokrąglić wartości. Następnie spójrzmy na przykład zaokrąglenia tego typu danych.

Poniższy fragment kodu pokazuje wektor losowych wartości, które stworzyliśmy w „x”. Wszystkie elementy tego wektora mają wartości w swoich jednostkach czasowych, które zaokrąglamy. Ponieważ używamy tylko wejścia „t” bez określenia jednostek z wejściową „jednostką”, Floor () będzie działać z godzinami, minutami, sekundami itp.

t = godziny (10) + minuty (15: 17) + sekundy (1 . 47);
T. Format = 'HH: MM: SS.SS'
podłoga (t)

Teraz zobaczymy, jak użyć wejścia „jednostki”, aby zaokrąglić z określonej jednostki czasu.

t = godziny (10) + minuty (15: 17) + sekundy (1 . 47);
T. Format = 'HH: MM: SS.SS'
podłoga (t, „minuty”)

Poniższy obraz pokazuje, że podłoga zaokrąglała ten wektor czasu trwania od jednostki określonej w „jednostce”:

Wniosek

W tym artykule pokazano, jak używać funkcji podłogowej () do okrążenia zmiennych w MATLAB. Jest to jedna z kilku funkcji, które ten potężny język programowania zapewnia ten rodzaj operacji matematycznej. Zbadaliśmy argumenty, dane wejściowe, wyjściowe, akceptowane typy danych i tryby wywoływania. Ponadto przygotowaliśmy działający przykład z fragmentami kodu i obrazów dla każdego typu wejściowego i trybu wywołania tej funkcji, aby pokazać różne sposoby jej użycia. Mamy nadzieję, że ten artykuł Matlab był pomocny. Więcej wskazówek i informacji można znaleźć w innych artykułach dotyczących Linuksa.