Fabs C ++

W językach programowania, skrót FAB jest pływającym bezwzględnym, co oznacza wartości liczbowe zmiennoprzecinkowe. W C ++ Fabs () jest funkcją, która zwraca w ich argumencie wartość bezwzględną. Biblioteka nagłówków, która definiuje i jest używana dla tej funkcji, jest . Wartość bezwzględna jest definiowana jako liczba rzeczywistą, która nie jest ujemna; Bez względu na twój znak, wynik zawsze będzie wartością pozytywną i zerową.

FABS (wartość typu danych); to składnia funkcji FABS. Zewnętrzny typ danych musi pasować do wewnętrznego typu danych, co oznacza, że ​​gdy deklarujemy podwójnie, parametr powinien być podwójny tak samo. Jeśli chcesz znaleźć wartość bezwzględną wartości całkowitej lub zmiennoprzecinkowej, możesz otwarcie zmienić wartość na podwójny typ danych. Istnieje inna funkcja o tej samej funkcjonalności, ABS (), ale różnica polega na tym, że ABS () zwraca tylko wartości typu danych całkowitych. Natomiast funkcja FABS () jest używana do wartości liczb całkowitych, podwójnych i pływakowych.

Fabs () z liczbą całkowitą:

Parametr typu danych liczb całkowitych funkcji Fabs () jest najprostszym typem funkcji funkcji ABS ().

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
int a = -54;
int rs;
rs = fabs (a);
Cout << "fabs(" << a << ") = " << rs;
powrót 0;

W tym przykładzie dodajemy biblioteki o nazwie te mają definicję strumienia wejściowego, które zawierają definicję funkcji FABS. Następnie dodajemy przestrzeń nazw, a nasza główna funkcja zaczyna się. Tutaj bierzemy zmienną z typem danych liczb całkowitych i przypisujemy wartość 54 znakiem ujemnym, aby upewnić się, że musi ona zwrócić wartość dodatnią, gdy umieścimy ją w funkcji Fabs (). Następnie ponownie bierzemy kolejną zmienną z typem danych liczb całkowitych, aby zapisać zwróconą wartość z funkcji. Następnie wywołujemy funkcję, przypisujemy ją do zmiennej „RS” i drukujemy wynik w następnym wierszu.

Fabs () z pływakiem:

Funkcja fabsf () oznacza funkcję o wartości bezwzględnej z typem danych float. Funkcja fabsf () oznacza funkcję o wartości bezwzględnej z typem danych float.

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
float n = -16;
Wynik pływaka;
wynik = FABSF (n);
Cout << "fabsf(" << n << ") = |" << n << "| = " << result;
powrót 0;

W powyższym przypadku integrujemy dwie biblioteki #include i #include, które zostały wyjaśnione powyżej, więc idziemy naprzód. Po dodaniu przy użyciu przestrzeni nazw Std dodajemy główną funkcję. Tutaj zainicjowaliśmy dwie zmienne z typem danych zmiennoprzecinkowego i przypisaliśmy wartość do jednej ze zmiennych; drugi jest oszczędny dla wyniku, który otrzymujemy z funkcji FABS (). Następnie wywołujemy funkcję z parametrami wartości, którą przypisaliśmy jak wyżej, i zapisujemy wynik do innej zmiennej typu zmiennoprzecinkowego i wyświetla się w następnej instrukcji Cout.

Fabs () z długimi:

Składnia Fabs () to Fabsl (). Ponieważ ta funkcja zawiera długą wartość typu danych w swoich parametrach, a my również przekazujemy tę wartość do wartości, która ma długość typu danych.

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()
długi a = -30;
długi B;
B = fabsl (a);
Cout << "fabsl(" << a << ") = " << b;
powrót 0;

Po prostu dołącz pliki nagłówka i standardowe wejście i uruchom główny organ kodu, w którym bierzesz dwie zmienne z typem danych długiego i przypisz wartość do jednej zmiennej. Inna zmienna zapisała wartość, gdy funkcja przekazała jej jako parametr, który stawiamy jako argument. Po wydrukowaniu wartości zakończymy kod.

Fabs () zwraca wartości:

Funkcja Fab () zwróci nam wartość +0, jeśli przekazamy argument o wartości ujemnej lub dodatniej wartości 0. Funkcja Fab () zwróci nam wartość +nieskończoność, jeśli przekazamy argument o wartości ujemnej lub dodatniej wartości nieskończoności. Funkcja Fab () zwróci nam wartość NAN, jeśli przekazamy argument o wartości ujemnej lub dodatniej wartości NAN. Spójrz tylko na tę próbkę.

#włączać
#włączać
int main ()

STD :: Cout << "fabs(+5.0) = " << std::fabs(+5.0) << '\n'
<< "fabs(-6.0) = " < std::fabs(-6.0) << '\n';
STD :: Cout << "fabs(-0.0) = " << std::fabs(-0.0) << '\n'
<< "fabs(-Inf) = " << std::fabs(-INFINITY) << '\n'
<< "fabs(-NaN) = " << std::fabs(-NAN) << '\n';

Na początku piszemy dwa pliki biblioteczne, które są #include i #include, posiadając wszystkie niezbędne funkcje i definicje, których potrzebujemy w tym kodzie. Następnie nazywamy główną funkcją tutaj; Używamy standardowego STD dla standardu wejściowego, takiego jak instrukcje Cout, CIN i ENDL itp. Nasz system musi wiedzieć o wszystkich stwierdzeniach, ponieważ nie wspomnialiśmy o powyższym przenoszonym. Ze standardem STD piszemy dwa instrukcje, aby wyświetlić nasze wartości i używamy jednej instrukcji Cout, aby wyświetlić dwie wartości. W tych stwierdzeniach wywołujemy Funkcje FABS, aw parametrach tych funkcji przekazujemy wartości, które chcemy wyjaśnić. W rezultacie nasze wartości ujemne stają się dodatnie, a ujemne wartości nieskończoności stają się dodatnie INF i nan z objawem ujemnym przekształconym w dodatnie nan.

Wniosek:

W tym artykule definiujemy, czym naprawdę jest wartość bezwzględna i omawiamy funkcję Fabs () i jak możemy ją używać w naszym kodzie za pomocą niektórych przykładów w C++. Następnie widzimy wiele typów zwracających wartości bezwzględnych, które musimy ustawić ten sam i prawdziwy typ danych dla wszystkich funkcji. Widzimy, że wartości, które przekazujemy w parametrach funkcji i wartości zwracającej, którą oddaje nam funkcja, są znacznie różne od siebie.