Wylicz przykłady Pythona

Enumate () jest obecny w bibliotece Python i jest wbudowaną funkcją. Jako dane wejściowe wymaga zbioru słów i daje im wymieniony obiekt. Wylicz funkcję jest podobna do pętli dla dla innych języków, takich jak C. Enumate () funkcja zawsze działa jako obiekt iteralny, który liczy się w każdej iteracji. Indeks startowy lub parametr startowy jest opcjonalny w kodzie funkcji wyliczania. Obiekt wyliczony uzyskany jako wyjście jest następnie bezpośrednio używany do dalszych poprawek, takich jak użycie w pętlach itp. Funkcja Enumate () pomaga nam umożliwić zapętlanie ciągów, słowników i list i wyświetlanie danych wyjściowych z indeksami danych. Korzystanie z wyliczenia w porównaniu z użyciem pętli jest piytonicznym sposobem w sektorze programowania. Sprawia, że ​​kod jest czysty i łatwo zrozumiały. Ponieważ w miarę rozszerzania kodu staje się on bardziej bałaganu i powoduje wiele błędów. W tym artykule omówimy różne przykłady, aby zobaczyć funkcję funkcji wyliczania.

Składnia wyliczania ()

Wylicz (obiekt iterable, wskaźnik początkowy)

Istnieją dwa parametry funkcji wyliczania.

Iterable: Obiekt używany do obsługi iteracji jak pętle.

Rozpocznij indeks: Jest to opcjonalny parametr używany do rozpoczęcia iteracji z określonego indeksu. Jeśli indeks początkowy nie jest wymieniony, jest on uważany za zerowy, wówczas,

Zastosuj Enumate () na liście

Rozważ listę o nazwie Próbka z nazwiskami. Weźmy kolejną listę tymczasową i zastosujemy funkcję wyliczania na liście próbek, aby przechowywać dane wyjściowe na liście próbki 1. Funkcja listy () służy do wyświetlania wynikającego wyjścia funkcji wyliczania Pythona.

Aby zobaczyć wyniki, albo uruchomimy program na narzędziu Spyder, albo będziemy mieli udział w Linuksie; Musimy otworzyć terminal, aby wykonać polecenie.

$ python3/home/aqsa/próbka.py

Tutaj użyliśmy słowa Python3, ponieważ kod źródłowy znajduje się w Python, podczas gdy 3 pokazuje numer wersji. Po Pythonie nazwa plik, który napisałem lub cały adres ścieżki odpowiedniego pliku. Jak pokazuje rozszerzenie, .Py to rozszerzenie Pythona.

Dane wyjściowe pokazuje, że numer indeksu jest przydzielany do każdego słowa obecnego na liście.

Z indeksem start, zastosuj, aby wyliczyć () na liście

Podjęliśmy ten sam powyższy przykład, aby opracować wykorzystanie indeksu start na liście. Tutaj różnica między powyższym a tym przykładem polega na tym, że podaliśmy numer indeksu, z którego chcemy zacząć podawać numer danych obecnych na liście. Domyślnie numer indeksu jest uruchamiany od 0; Jak już widzieliśmy w powyższym przykładzie, nie podaliśmy numeru indeksu, więc jest on uruchamiany od wartości 0 indeksu.

>> próbka1 = wylicz (próbka, 8)

W tym przykładzie, zamiast używać terminalu Linux, uruchomiliśmy zapytanie na narzędzie, którego używamy jako edytor tekstu (i.mi., Spyder). Odpowiednie dane wyjściowe pokazuje numer indeksu zaczynający się od liczby, o której wspomnialiśmy w kodzie.

Zastosuj funkcję pętli na enumerate ()

W przypadku pętli ma trzy parametry rozpoczynające się, kończą i przyrostowe. Ale tutaj, w Python, właśnie użyliśmy zmiennej do rozpoczęcia i dostarczyliśmy funkcji z numerem indeksu, z którego chcemy zacząć wyświetlać wyjście. Składnia pętli for for For jest dołączona poniżej:

>> dla I in Enumate (próbka, 22)

Funkcja drukowania przekazuje zmienną jako parametr, aby wyświetlić zawartość.

Wyświetlimy wyjście w terminalu Linux Ubuntu. Wyjście pokazuje numer indeksu zaczyna się od 22 i dalej z każdym obecnym słowem.

Zastosuj funkcję Enumate () na ciągu

Każdy element jest znakiem w ciągu. Stosując tę ​​funkcję, otrzymamy wartość znaków i indeks znaków. Enumate (Nazwa ciągu) to prosta składnia funkcji używana do zastosowania jego funkcji w ciągu.

Na tej ilustracji wzięliśmy ciąg „Python3”, którego nazwa jest ciągiem. Tutaj wykorzystamy pętlę dla nadmiaru całego ciągu. Funkcjonalność pętli w funkcji wyliczania jest już omówiona powyżej w artykule.

Jak wynika z wyjścia, numer indeksu jest przydzielany każdemu znakowi ciągu.

Zastosuj funkcję Enumate () na słowniku Python

Jeśli chcesz zastosować funkcję wyliczania do słownika, użyjesz funkcji i nazwiska słownika. Tutaj wzięliśmy słownik posiadający zarówno klucze, jak i wartości. Wybrana procedura tego przykładu jest zupełnie inna od innych, ponieważ wzięliśmy dwie zmienne, aby wskazać indeks. Jeden jest dla klucza, a drugi jest dla wartości. Wyjście zostanie uzyskane za pomocą pętli dla.

$ za k, j w słowniku.rzeczy():

Wyjście programu pokazano poniżej, używając procesu uruchomienia w narzędziu Spyder.

Zastosuj instrukcje warunkowe w funkcji Enumate ()

Musisz być świadomy warunków warunkowych w różnych językach. Jednym z najczęściej używanych instrukcji warunkowych jest hodowla IF, którego użyliśmy w naszym przykładzie. Instrukcja warunkowa służy do pomijania innych niechcianych elementów w jednej iteracji pętli. Tutaj na tej ilustracji pobraliśmy przykładowe dane. Chcemy wydrukować tylko jedno słowo, które jest obecne na indeksie 1. Podobnie jak w tej funkcji, nie musimy wspominać żadnego indeksu początkowego, więc domyślnie wynosi zero.

>> Jeśli indeks = = 1:

Tak więc warunek sprawdzi indeks; Jeśli jest to równe wymaganym indeksowi, wyświetlane jest wyjście. Jak pokazano poniżej, „klasa 3” jest obecna w indeksie 1.

Wniosek

W tym artykule widzieliśmy alternatywę skomplikowanych pętli i omówiliśmy podstawową różnicę między pętlami a funkcją wyliczania. Ponadto aplikacja metody Enumate () na strunach, słownikach i listy jest wyjaśniona w opracowany sposób.