Tworzenie i rozmiar partycji XFS

Wykonanie partycji i ich rozmiar może pomóc w utrzymaniu prostoty i czystości instalacji i aranżacji dysku. W tym artykule będziemy używać VirtualBox, aby pokazać, jak utworzyć odpowiednią partycję i sformatować go za pomocą systemu plików XFS. Będziemy również wspomnieć o niektórych standardowych praktykach, które są niezbędne dla gołego metalowe systemy, ale opcjonalne dla wirtualnych.

Zrozumienie układu dysku

Jeśli masz nowy dysk dołączony do systemu lub do maszyny wirtualnej, przydatne polecenie do wymienienia wszystkich załączonych polecenia przechowywania bloków jest bardzo pomocne. Poniższe polecenie zawiera wszystkie urządzenia do przechowywania bloków dołączone do systemu. Obejmuje to surowe dyski, partycje podstawowe, partycje logiczne, a nawet przechowywanie sieciowe.

$ lsblk

Tutaj dołączyliśmy nowy dysk 1 TB, który pojawia się jako urządzenie SDB. SDA Urządzenie powyżej jest tam, gdzie instalowany jest system operacyjny i widać, że ma partycję root i partycję zamiany.

Drugi dysk nie ma jednak partycji i nie jest sformatowany z systemem plików. Odtąd możesz zrobić dwie rzeczy:

1. Użyj całego dysku i zainstaluj na nim system plików.
   Jest to tak proste, jak bieganie:

   $ mkfs.xfs /dev /sdb

2. Lub możesz podzielić go na bardziej możliwe do zarządzania fragmenty, dla których musimy użyć rozstał pożytek. Będziemy postępować zgodnie z tą procedurą.

Podział dysku

Aby rozpocząć partycjonowanie dysku, możesz albo użyć GPARTED która jest graficznym narzędziem. Niemniej jednak użyjmy uniwersalnego interfejsu wiersza poleceń, aby działał on w ten sam sposób.

Pierwszą rzeczą do zrozumienia jest to, że dysk można połączyć ze specjalnym plikiem, znanym jako Węzeł urządzenia, które zostaną użyte w odniesieniu do faktycznego dysku. W naszym przypadku węzeł urządzenia jest SDB a jego pełna ścieżka jest /dev/sbd, może być pod inną nazwą w twoim przypadku. Ten plik wskazuje na urządzenie fizyczne, ale tak naprawdę nie zawierałby danych przechowywanych na dysku. Informacje te pojawią się w katalogu, w którym zamontujesz urządzenie (więcej o tym później).

Aby zacząć od partycjonowania, wprowadź:

$ rozstał -a optymalny /dev /sdb

To uruchomiłoby rozdzielone narzędzie wiersza poleceń z naszym nowym dysku.

Pisanie drukowania wymieniłoby wszystkie różne partycje na dysku, ale ponieważ nie ma żadnych, zobaczymy komunikat o błędzie.

Teraz dodajmy etykietę GPT (wraz z tabelą GPT) do dysku.

(rozdzielny) MKLABEL GPT

To da Twój dysk (i jego partycje) globalnie unikalny identyfikator, który jest naprawdę kluczowy, jeśli zamierzasz podłączyć dysk i wstawić go za pomocą innego portu fizycznego. Posiadanie globalnie unikalnego identyfikatora usuwa wyraźną zależność od numeru portu, na którym większość systemów operacyjnych polegała podczas identyfikacji zasobów.

Po oznaczeniu dysku, jesteś gotowy na utworzenie pierwszej partycji na nim.

(rozdzielny) jednostka GB
(rozdzielny) Mkpart Primary 0 200

Pierwsze polecenie ustawia jednostki w GB, co jest wygodniejsze, a drugie polecenie tworzy partycję podstawową od początku dysku (z wyjątkiem małej pamięci zarezerwowanej na początku) do 200^th Gigabyte. Sprawdźmy to.

(rozdzielenie) wydruku

Teraz możesz wyjść z rozstanego narzędzia, wchodząc zrezygnować . I widzimy, że układ urządzeń blokowych ma nowego członka.

$ lsblk

Pięć pojawiła się jako SDB1 z SDB dysk i ma własny węzeł urządzeń i jest gotowy do użycia.

Uwaga: Rozmiar partycji, jak pokazano w lsblk Polecenie różni się od wyjścia rozdzielonego narzędzia, a to dlatego, że ten pierwszy uważa 1024 MB za 1 GB, podczas gdy drugi bierze 1000 MB jako 1 GB.

Tworzenie i montaż systemu plików XFS

Jeśli chodzi o tworzenie dowolnego systemu plików na Ubuntu, najczęstsze polecenie jest typu MKFS.FilesSystemName W przypadku XFS polecenie jest proste.

$ mkfs.xfs /dev /sdb1

Gdzie, SDB1 to nasza docelowa partycja.

Teraz mamy do niej partycję i format systemu plików. Ale nadal nie jest to część drzewa katalogu systemu (luźno nazywany głównym systemem plików). Musimy to zamontować i tradycyjnie /MNT/ W do tego używany jest katalog, chociaż możesz to zrobić w dowolnym miejscu.

$ Mount /dev /sdb1 /mnt /
$ df -h

Rozmiar partycji

Jeśli masz wystarczającą ilość niestosowanej przestrzeni, rozmiar systemu plików, aby zająć dodatkową przestrzeń, odbywa się w dwóch krokach:

1. Zmiana rozmiaru partycji: Najpierw pozyskajmy system plików:

   $ umount /dev /sdb1

   Wracając do rozdzielonego narzędzia, możesz zobaczyć stan obecnego stanu dysku.

   $ rozstał -a optymalny /dev /sdb
   (rozdzielenie) wydruku

   Numer partycji to 1 i musimy odnieść się do partycji z tym numerem.

   Teraz, aby rozwinąć partycję, wprowadź polecenie:

   (rozdzielny) jednostka GB
   (rozdzielny) Resizepart 1 400
   (rozdzielił się) zrezygnować

   Więc najpierw ustawiliśmy urządzenie na GB, a następnie drugie polecenie mówi, że zdobądź partycję 1 i przesuń jego koniec aż do 400 GB. Tak więc koniec partycji odchodzi dalej.

2. Partycja wzrosła, ale system plików nie jest tego świadomy. Jeśli go zamontujesz i zobaczysz jego rozmiar, nadal będzie taki sam. Aby rozwinąć system plików, jest to ostatni krok.

   $ Mount /dev /sdb1 /mnt
   $ xfs_growfs -d /dev /sdb1

   Drugie polecenie dosłownie rośnie system plików i -D Flaga mówi, żeby poszedł aż do końca partycji.

Otóż ​​to! Teraz, jeśli zobaczysz informacje o systemie plików, będzie to odzwierciedlać wzrost jego rozmiaru.

Większość kroków jest podobna dla innych systemów plików, takich jak ext4, ext3, UFS itp. Jedynym zauważalnym wyjątkiem jest ZFS i możesz dowiedzieć się więcej o tym tutaj.