C ++ i ++ vs ++ i
Przykład 01:
Zacznijmy od początkowej ilustracji korzystania z operatora przyrostu. Po pierwsze, przyjrzymy się operatorowi post-increment. Tak więc kod został zainicjowany nagłówkiem C ++ „iostream” i przestrzenią nazw „Std” ze słowami „#include” i „używając”. W metodzie main () liczba całkowita „x” jest inicjowana z 1 i wydrukowana w terminalu z standardową instrukcją „Cout”. Oto operator post-increment, aby podnieść wartość „x” o 1. Działa jak „x = x+1”. W tym celu pierwotna wartość „x” została zapisana na jego zmienną „x”, a następnie zwiększona o 1. Nowa zaktualizowana wartość zostanie ponownie wydrukowana na konsoli ze standardowym „cout” C++. Kod kończy się tutaj i jest gotowy do skompilowania teraz.
Ubuntu obsługuje za pomocą kompilatora G ++ dla języka C ++ do skompilowania kodu. Dlatego już go zainstalowaliśmy i używamy go do kompilacji naszego nowego skryptu. Idzie gładko, a następnie wykonaliśmy nowy plik kodu „Incdic.CC ”z„./A.OUT „Instrukcja Ubuntu. Oryginalna wartość 1 zmiennej „x” jest wyświetlana najpierw, a następnie przyrostowa wartość „2” za pomocą operatora po zakładzie w kodzie.
Wymyślmy użycie operatora wstępnego w kodzie C ++. Operator wstępny wstępnie zwiększa pierwotną wartość, a następnie zapisuje ją do zmiennej. Te same nagłówki, te same przestrzeń nazw i ta sama funkcja main () zostały wykorzystane. Zmienną „x” przypisano wartość 1. Aby go wyświetlić, używamy prostej standardowej instrukcji „Cout” C ++. Teraz operator wstępny jest tutaj wraz ze zmienną „x”, aby wykonać „x = 1 + x”. Dlatego wartość „x” została zwiększona o 1 i staje się 2 przy użyciu operatora „++”. Następnie nowa wartość została ponownie zapisana do zmiennej „x” i wydrukowana na skorupce z instrukcją „Cout”. Ten kod jest kompletny i gotowy do skompilowania na terminalu.
Po tej nowej kompilacji kodu mamy bezbłędnie. Po użyciu „./A.Out „Query, pierwotna wartość„ x ”została wyświetlona poniżej, i.mi. 1. Wreszcie, wstępnie zbliżona wartość „x” jest również wyświetlana na powładzie, i.mi. 2.
Przykład 02:
Rzućmy okiem na coś nowego tutaj na naszej ilustracji. Tak więc rozpoczęliśmy drugi przykład kodu C ++ z tą samą przestrzenią i nagłówkiem „Std”, i.mi. iostream. Na początku naszej metody naszego kodu () zadeklarowaliśmy dwie zmienne typu liczb całkowitych, „Y” i „Z”. Chociaż zmienna „y” również została zainicjowana, ja.mi. y = 9. Pierwsze dwa linie „Cout” dla C ++ są tutaj, aby wyświetlić oryginalne i pierwsze wartości obu zmiennych. I.mi. y = 9, a z = 0. Teraz jest to kolej, do którego można użyć operatora. Tak więc używamy tutaj operatora post-incrementa, aby zwiększyć wartość zmiennej „y” przez 1 i zapisać ją do zmiennej „Z”. Ale musisz zrozumieć, że nie jest tak proste. Operator post-increment „Z = y ++” oznacza, że pierwotna wartość „9” zmiennej „y” zostanie zapisana na zmiennej „Z” najpierw. Teraz zmienna „Z” staje się 9. Następnie wartość zmiennej „y” zostanie zwiększona o 1 i stanie się 10. Kiedy wyświetlimy wartości obu zmiennych „x” i „y”, pokaże nam nowe wartości dla obu, i.mi. „Z = 9” i „Y = 10”. Skompilujmy ten kod teraz.
Po tej kompilacji kodu i wykonaniu obie oryginalne wartości były wyświetlane na pierwszych dwóch liniach wyjściowych. Ostatnie 2 linie wyjściowe pokazują nowe wartości dodane przez operatora po zakładzie na zmiennej „Y”.
Zaktualizujmy teraz ten sam kod dla operatora wstępnego. W ramach metody main () obie zmienne zostały uznane za takie same, jak wcześniej, i.mi. Kod nie zostanie zmieniony oprócz linii operatora przyrostu. „Z = ++ y” pokazuje użycie operatora wstępnego w kodzie. Oświadczenie „++ y” oznacza, że wartość „9” zmiennej „y” zostanie zwiększona o 1 pierwszy, i.mi. Zostać 10. Następnie nowa wartość zostałaby zapisana na zmiennej „Z” i.mi. z staje się również 10. Instrukcje cout są tutaj, aby wyświetlić oryginał, a następnie przyrostowe wartości na powładzie. Ten kod jest gotowy do użycia na terminalu.
Ten kod został skompilowany i wykonany po aktualizacji. Dane wyjściowe pokazuje pierwsze zadeklarowane wartości obu zmiennych i wartość wstępną dla obu zmiennych „x” i „y”.
Przykład 03:
Miejmy nasz ostatni przykład tego artykułu. Ponownie rozpoczęliśmy kod z pakietem „iostream” i przestrzeni nazw „Std”++. Funkcja main () jest inicjowana z inicjalizacją zmiennej całkowitej „i” do wartości 5. Klauzula Cout jest tutaj, aby wyświetlić tę wartość na powładzie. Kolejna zmienna, „J” została zainicjowana podczas przyjmowania wartości z porzucenia zmiennej „i”. Ostatnia wartość „i” zostanie zapisana na zmiennej „j” i.mi. „J = i = 5”. Następnie wartość zmiennej „i” będzie zwiększała o 1, i.mi. „I = 5+1”. Zarówno nowe wartości „I”, jak i „J” zostaną wydrukowane z „Cout”. Zmienna „k” jest inicjowana wraz z wprowadzeniem zmiennej „J”. Oznacza to, że ostatnia wartość „j” zostanie najpierw zwiększona.mi. „J = 5+1 = 6”, a następnie zapisano na nowej zmiennej „K”. Wartości będą wyświetlane za pomocą „cout”. Teraz jest to zakręt do użycia podwójnego operatora wstępnego wstępnego. Ostatnia wartość zmiennej „k” jest podwyższona dwukrotnie, i.mi. „K = 6+1 = 7+1 = 8”. Ta nowa wartość zostałaby zapisana na nowej zmiennej „L”. Zarówno nowe wartości dla „K”, jak i „L” zostaną wyświetlone na terminalu za pomocą instrukcji „cout”.
Po wykonaniu tego kodu dane wyjściowe jest takie samo, jak oczekiwano. Każdy etap przyrostowy został dość dobrze wykazany w kodzie i na powładzie.
Wniosek:
W tym artykule dotyczy różnicy między operatorami po wsteczach a operatorami wstępnymi w niektórych zmiennych podczas wdrażania go na Ubuntu 20.04. Ten artykuł został złożony sekwencyjnie, zaczynając od prostych do skomplikowanych przykładów w celu lepszego zrozumienia. Ten wyjątkowy sposób wyjaśnienia zastosowanego w naszym artykule sprawia, że bardziej atrakcyjne jest dla studentów, uczniów, programistów i programistów C ++.