C# Warunkowy logiczny lub operator

Warunkowymi operatorami logicznymi są ci, którzy oceniają każde stwierdzenie na podstawie jednego lub większej liczby warunków. Warunki są używane do podejmowania decyzji. Logiczny lub operator może zostać wykorzystany do podjęcia decyzji. „Lub” oznacza, że ​​nawet jeśli jeden warunek jest spełniony, nadal będzie wykonywać wymagany kod. Ten operator „lub” jest przydatny, gdy mamy różne wybory w kodzie i jedno z nich jest prawdziwe, a następnie wykonaj resztę kodu. Operatorzy logiczne łączą dwie lub więcej rzeczy i warunkowe operatory logiczne łączą je na podstawie warunków. Kiedy warunek_1 jest prawdziwy, warunek_2 nie jest sprawdzany. Łączą dwa wyrażenia lub warunki. Na przykład, jeśli jutro będę miał test, uczęszczam do szkoły. Lub jeśli jutro jest jasna, uczęszczę do szkoły. Pierwszy warunek jest oceniany najpierw i jeśli pierwszy warunek jest prawdziwy, pójdę do szkoły. Gdy pierwszy warunek nie jest spełniony, wówczas oceniane jest drugie wyrażenie. W obu przypadkach, jeśli jeden warunek jest prawdziwy, muszę uczęszczać. Jeśli oba są fałszywe, nie będę uczestniczyć. Właśnie to robi operator „lub” w programowaniu.

Składnia:

if (Expression_1> 7 || Expression_2 < 4)

Warunkowy logiczny lub operator działa, jeśli którykolwiek z dwóch warunków jest spełniony; W przeciwnym razie ciało „jeśli” zostanie przeprowadzone. Ale jeśli oba są fałszywe, kod zakończy się lub możemy również wybrać instrukcję IF-ELSE. W powyższym przykładzie, jeśli Expression_1 jest większy niż 7 lub Expression_2 jest mniej niż 4, a następnie wykonaj ciało instrukcji „jeśli”. Jeśli napotkano pierwszy zdefiniowany warunek, drugi zdefiniowany warunek nie zostanie przetestowany.

Przykład 1:

Prosty program do opracowania pracy logicznej lub operatora.

Spójrzmy najpierw na kod, zdefiniuj i zainicjuj dwie zmienne typu liczb całkowitych o nazwie „wartość_1” i „value_2”. Teraz użyj instrukcji „If”, aby sprawdzić dwie zmienne liczb całkowitych na podstawie warunków. Pierwsze wyrażenie jest wtedy, gdy spełnione jest „wartość_1 == 78”, wówczas ciało „jeśli” jest wykonywane. A jeśli ten warunek jest fałszywy, przejdź do następnego warunku podanego w instrukcji „jeśli”. Drugim warunkiem jest to, czy „wartość_2 == 63”, wówczas wykonaj ciało „if”. Jak widać w kodzie, „wartość_1” jest przypisany 78, a to czyni pierwszy warunek w „IF”. Po spełnieniu pierwszego warunku kompilator wykonuje ciało bez wykonywania drugiego warunku. Ale kiedy pierwsze wyrażenie jest fałszywe, przechodzi do następnego wyrażenia. Jeśli następne wyrażenie jest prawdziwe, wykonuje ciało; Jeśli nie, nie wykonuje ciała „jeśli”. Wewnątrz ciała „if” wykonaliśmy dodanie dwóch zdefiniowanych zmiennych i zapisaliśmy swoją sumę w innej zmiennej typu liczb całkowitych o nazwie „suma”. Następnie wydrukuj sumę z tekstem na ekranie za pomocą konsoli.Funkcja writeLine (). Tutaj łączymy wiadomość ze zmienną SUM.

Przykład 2:

W kodzie zastosujemy operator „lub„ ”, aby policzyć, ile samogłosek jest obecnych w wymaganym ciągu.

Po pierwsze, zadeklaruj i zainicjuj tutaj ciąg, który nazywa się „wejściem”. Następnie zadeklaruj inną zmienną typu liczb całkowitych powiedz „samogłoski” i zainicjuj ją z 0. Następnie użyj „dla”, aby zapętlić ciąg, aż odczytano ostatnią literę określonego ciągu. W ramach pętli „dla” Zadobaj zmienną typu liczb całkowitych „i”, ponieważ aby iterować wymagany ciąg. W tym celu użyjemy „wejścia.Długość „Aby uzyskać długość wymaganego ciągu. Zmienna „ja” będzie się iterować i przyrostować z i++. W ramach „for”, mamy instrukcję „if” z wieloma warunkami. Nawet jeśli ktokolwiek z nich jest zadowolony, wyrażenie „jeśli” zostanie wdrożone. W instrukcji „If” pierwszym warunkiem jest wejście [i] == 'a', wejście [i] iterowało z indeksu 0, aż długość ciągu „wejścia”. Gdy i = 0, pierwszy znak wymaganego ciągu, zostanie porównany z postacią „A”. Jeśli pierwszy znak sznurka pasuje do stanu, ciało wykonuje. Jeśli nie, następny warunek zostanie oceniony. Jeśli drugie wyrażenie nie jest prawdą, następne wyrażenie zostanie ocenione i tak dalej. Następnie zmienna „i” jest zwiększana. W indeksie 1 wszystkie warunki zostaną ocenione, a pętla będzie kontynuowana. Ilekroć warunek jest zadowolony, ciało „jeśli” ma „samogłoski”, które za każdym razem zwiększy. Poza oświadczeniem „dla”, konsola.Metoda zapisu () wyświetli wiadomość i liczbę samogłosek w wymaganym ciągu.

Były trzy samogłoski w ciągu, możemy ręcznie policzyć je w celu zweryfikowania wyniku.

Przykład 3:

Przykład wyjaśni użycie metody dodatkowej z operatorem „lub„.

W tym przypadku wykorzystaliśmy operatora z operatorem OR, deklarujemy zmienną jako „znaki”, a następnie zastosuj oświadczenie „If”, aby ocenić status znaków. W oświadczeniu „jeśli” mamy dwa warunki. Jednym z nich jest to, czy znaki są większe niż 70, a znaki są mniejsze i równe 100, wykonaj kod poniżej. A jeśli znaki są większe lub równe 50, ale mniej niż i równe 70 wykonaj kod poniżej. Możemy to zrobić z jednym warunkami, ale zrobiliśmy to w ten sposób, aby wyjaśnić, że możemy korzystać lub z innymi operatorami. (&&) jest używany, gdy istnieje przymus, jeśli oba muszą być prawdziwe. Jeśli którykolwiek z dwóch wyrażeń jest prawdziwy, ciało instrukcji „jeśli” zaimplementuje. Jeśli oboje są fałszywe, instrukcja „else” zostanie wykonana.

Wniosek

W tym przewodniku badaliśmy warunkowy operator logiczny „lub” (||) i wyjaśniliśmy go różnymi przykładowymi kodami. W jednym oświadczeniu decyzyjnym mamy więcej niż dwa warunki. Z pomocą operatora „lub„ ”sytuacja staje się łatwa, gdy mamy różne wybory. Jeśli ktokolwiek stan staje się prawdziwy, wówczas wykonaj kod. Możemy również używać innych operatorów logicznych z operatorem „lub”, jak to zrobiliśmy w ostatnim przykładzie. Logiczny operator „lub” jest prosty i przydatny w programowaniu C#.