Funkcja ATOI C ++

Dzisiaj zbadamy jedną z funkcji C ++ ATOI () i wykorzystamy kilka scenariuszy w świecie rzeczywistym, aby pokazać, jak i gdzie używać funkcji ATOI () w C ++ z wyraźnymi wyjaśnieniami. Najpierw szybko przejrzyjmy podstawy języka programowania C ++. Zbadamy również, dlaczego potrzebujemy funkcji w C ++ i jakie są ciągi.

Jak wszyscy wiemy, C ++ jest dość prostym i podstawowym językiem programowania obiektowego, który zapewnia programom odrębną strukturę, która umożliwia przeglądanie treści w tym samym programie. Używamy różnych danych do deklarowania zmiennych, klas, funkcji itp. Więc ustawiamy typ danych tych zmiennych, funkcji i klas. String jest jednym z tych danych, które służy do drukowania wartości znaków w wyjściu. Istnieje wiele wbudowanych funkcji ciągów C ++, a funkcja ATOI () jest jedną z tych funkcji string.

Funkcja ATOI () jest predefiniowaną funkcją ciągów, która jest używana do konwersji wartości ciągu wejściowej na wartość całkowitą. Funkcja ATOI () w C ++ po cichu kończy wykonywanie, jeśli w jakiś sposób ciąg wejściowy jest pusty lub zawiera jakąkolwiek wartość nieinteracyjną bez generowania błędu lub wyjątku. Jeśli mamy ciąg wejściowy „54123” i przekazujemy tę wartość ciągu do funkcji ATOI (), otrzymujemy 54123 w zamian. Ale jeśli zdamy wartość dziesiętną „5745.001 ”W funkcji ATOI () otrzymujemy 5745 w zamian. Wynika to z faktu, że funkcja ATOI () służy do konwersji wartości ciągu na tylko wartość liczb całkowitą.

Składnia:

Zbadajmy z góry określone formatowanie i implementacja metody ciągów ATOI (.

W tym prototypie najpierw piszemy funkcję danych, w której funkcja jest zwracana w danych „int”. Następnie tworzymy nazwę funkcji, którą chcemy zaimplementować, czyli funkcja atoi (), która służy do konwersji wartości ciągu na wartość całkowitą. Następnie otwieramy nawiasy funkcyjne ATOI () i przekazujemy w nim argument, aby uzyskać pożądane wyjście. Ale jak widać w poprzedniej dyskusji w składni, istnieje słowo kluczowe „const” w nawiasach funkcyjnych, które jest używane, ponieważ informuje tłumacza do powstrzymania programatora przed zmianą wartości zmiennej zależnej (input_string) i deklaruje, że a Wartość zmiennej jest stała. Następnie przekazujemy do niego ciąg wejściowy.

Parametr:

Input_String: Argument w funkcji ATOI (.

Wartość zwracana:

W zamian otrzymujemy wartość wejściową w danych liczb całkowitych, wdrażając funkcję ATOI ().

Przykład 1:

Zacznijmy od pisania bardzo prostego przykładu funkcji ciągów C ++, która służy do konwersji ciągu wejściowego na wartość całkowitą o nazwie funkcja String atoi (). Aby rozpocząć pisanie i wykonywanie kodu, najpierw potrzebujemy kompilatora C ++, ponieważ piszemy program C ++. Otwórz kompilator C ++ i zacznij pisać kod, który chcemy wdrożyć w języku programowania C ++. Dlatego zakładając, że właściwe jest, aby moduły, które zamierzasz wykorzystać w programie, możesz zainstalować dowolny kompilator C ++ lub użyć tłumacza online do tworzenia i uruchomienia kodu źródłowego.

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;
int main ()

char str [20];
Cout Str;
Cout << "The value after the conversion of input string to an integer value: " << atoi(str);
powrót 0;

Aby rozpocząć wykonanie naszego programu, zawsze uwzględniamy podstawowe moduły w programie, aby funkcjonalność używana była łatwo dostępna. Każdy moduł C ++ ma swoją różną funkcjonalność. Najpierw dołączamy moduł „iostream”, który służy do uzyskania danych wejściowych od użytkownika. Możemy również wyświetlić w nim dane wyjściowe. Kiedy importujemy moduł do programu, zawsze piszemy znak „#” na początku modułu. Poinstruujemy kompilator, którego uzyskujemy dostęp do modułu.

Następnie używamy słowa kluczowego „dołącz”, które jest już zdefiniowane w kompilatorze C ++. Służy do zawierania dowolnego modułu w programie C ++. Następnie przekazujemy nazwę modułu, który chcemy zaimplementować w „”, który jest „iostream”. Następnie dodajemy drugi moduł „CSTDLIB”, który jest modułem ogólnym przeznaczeniem, który jest używany do wdrożenia funkcji konwersji, takiej jak funkcja atoi (). Możemy również wykonywać w nim operacje matematyczne. Uwzględniamy ten moduł przy użyciu tej samej metody, którą wcześniej używaliśmy. Następnie ograniczenie „Używając przestrzeni nazw” jest również używane do ograniczenia pozostałej części obiektów, metod i parametrów programu z wykorzystania tej samej domeny.

Następnie rozpoczynamy funkcję Main (), aby napisać rzeczywisty wiersz kodu. Najpierw deklarujemy zmienną typu „STR [20]” długości „20”. Aby zainicjować wartość, używamy metody CIN (), abyśmy mogli uzyskać dane wejściowe od użytkownika. Aby wydrukować wejście, wywołujemy metodę Cout (), a następnie przekazujemy w niej zmienną. Następnie wdrażamy główną funkcjonalność, którą chcemy wdrożyć w tym kodzie, jakim jest funkcja ATOI (). W funkcji ATOI () przekazujemy zmienną wejściową. Następnie drukujemy to za pomocą metody Cout (). Pokazujemy wyjście użytkownikowi.

Oto dane wyjściowe wcześniej wdrożonego programu. Użytkownik wprowadza wartość ciągu. I w zamian otrzymujemy wartość liczb całkowitą.

Zobaczmy kolejny scenariusz programu: co, jeśli użytkownik wprowadzi wartość zmiennoprzecinkową jako wartość wejściową? Jak widać na poniższym obrazie, kompilator przyjmuje wartość przed punktem jako wartość liczb całkowita.

Przykład 2:

Teraz wdrażamy inny przykład funkcji ATOI (). Po pierwsze, uwzględniamy biblioteki. Zrobimy tę samą metodę, którą zastosowaliśmy w wcześniej wdrożonym przykładzie. W drugiej bibliotece używamy innej metody od pierwszej biblioteki. Tutaj używamy biblioteki „String”, abyśmy mogli łatwo użyć wartości i metod ciągów w programie. Teraz w programie piszemy „przestrzeń nazw”.

#włączać
#włączać
za pomocą przestrzeni nazw Std;

Następnie rozpoczynamy funkcję Main (). Tutaj zadeklarujemy zmienną typu „Str”, przypisując do niej wartość „null”. Deklarujemy jeszcze jedną zmienną, która jest „wartością” liczbą całkowitą o wartości „0”. Następnie piszemy wartość ciągu w podwójnych znakach cytatowych i przekazujemy tę wartość do funkcji ATOI () i wyświetlamy ją za pomocą metody Cout (). Robimy to samo, ale tym razem zainicjujemy wartość zmiennoprzecinkową do zmiennej ciągu. W następnym wywołaniu funkcji zainicjujemy wartość alfanumeryczną do zmiennej ciągu. Ostatecznie wracamy 0 do funkcji Main ().

int Main (void)

char *str = null;
int wartość = 0;
str = "-2309";
wartość = atoi (str);
Cout << "String Vaule: " << str <Cout << "IntegerValue: " << value<< endl << endl;
str = ".8734 ";
wartość = atoi (str);
Cout << "String Vaule: " << str <Cout << "IntegerValue: " << value<< endl << endl;
str = "987njeac98";
wartość = atoi (str);
Cout << "String Vaule: " << str <Cout << "IntegerValue: " << value<< endl << endl;
powrót 0;

Oto wyjście z poprzedniej ilustracji, którą wyjaśniliśmy:

Wniosek

W tym artykule dowiedzieliśmy się o funkcji ciągów, która jest funkcją ATOI (). Nauczyliśmy się również stylu pisania i implementacji funkcji ze szczegółowym wyjaśnieniem, aby użytkownik mógł łatwo zrozumieć każdą wiersz kodu. Nauczyliśmy się również podstaw języka i ciągu C ++.